Szwajcaria. Kanton Graubünden. Arosa – Schwellisee – Älplisee – Schutzhütte – Schwellisee – Arosa
Piękna szwajcarska jesień zawitała w Alpy. Z racji wolnego piątku postanawiam zawitać tam i ja. W niebyle jakim towarzystwie samego Pana Męża, co wyprawę czyni jeszcze bardziej ekscytującą. Ciężko bowiem wyciągnąć ten gatunek zza komputera. W całej Szwajcarii weekend zapowiada się nieszczególnie. Prognoza pogody wskazuje jednak na deszczową litość dla kantonu Graubünden. Kieruję więc swoją uwagę na dobrodziejstwa Gryzonii*. Internetowy „risercz” hajkowy nigdy nie jest łatwy. Różne, wielojęzyczne źródła, niedokładne mapy, czasami sprzeczne informacje… Zawsze brakuje mi na to cierpliwości. W myślach przewija mi się Arosa. Doczytuję, oglądam zdjęcia i już wiem, że będzie to idealny cel na dzisiejsze popołudnie. Wybór pada na trasę z dwoma alpejskimi jeziorami w roli głównej.
„Stary człowiek i może?” Może i może. Jednak nie to będzie tematem moich rozważań. „Stary człowiek i morze?” Już bliżej. Tylko protagonista nie ten. „Nie taka już młoda kobieta i morze.” Bingo! Tylko czy Ernest Hemingway wybaczy mi ten plagiat? Jest szansa. Piszę przecież o jego ukochanej wyspie. O wyspie
„W dupie się poprzewracało. Ratować świat jej się zachciało.” Jestem pewna, że takie opinie pojawiały się tu i ówdzie. Ja skupiałam się jednak na reakcjach tej przychylnej większości, która wspierała mój udział w charytatywnym biegowym projekcie pod kryptonimem H2O FOR ALL. Wraz ze szwajcarską fundacją Summits4Hope miałam przyjemność dołożyć swoją
Historii tych, co to biegać zaczęli i równie szybko skończyli jest wiele. Należycie do grona tych osób, a może macie w swoim otoczeniu takich chwilowych zapaleńców? Jak to się dzieje, że niektórzy nie łapią tego biegowego bakcyla? Zrobiłam w swoim "niebiegowym" otoczeniu mały wywiad rozpoznawczy. Początkowo ciężko było usłyszeć coś
Niedawno użalałam się, jak to jestem przeciętną biegaczką. Trochę mnie to zabolało, trochę wkurzyło, ale przede wszystkim dało do myślenia. I co takiego wymyśliłam? Najwyższy czas na zmiany! Tyle zmieniłam w swoim życiu w ciągu ostatniego roku, dlaczego więc nie miałabym wziąć się i za moje bieganie? Czy szykuje się
W zeszłym tygodniu zastanawiałam się, jak to się stało, że jestem przeciętną biegaczką. Jedną ze zidentyfikowanych przyczyn jest między innymi niebiegający partner. Niektórzy łączyli się ze mną w bólu, podkreślając, że nie jestem jedyna. Inni wymieniali plusy wynikające z takiego stanu rzeczy. Natchnęło mnie to, aby przyjrzeć się temu bliżej.
Co tu dużo gadać, uwielbiam biegać. Z uśmiechem na twarzy przebieram biegowo nogami już ładnych parę lat. Zaliczam wzloty i upadki. Przez chwilę już odnoszę wrażenie, że forma szybuje w górę, aż tu nagle wracam do punktu wyjścia. I tak w kółko. Kondycyjny Constans. Czuję się jak koliber energicznie trzepoczący
